Ανάμεσα στις θαυματουργές μεθόδους που είχαμε ανακαλύψει ήταν και αυτή του shopping. Mέχρι πρόσφατα, πολλές γυναίκες έβγαιναν στα μαγαζιά επιστρέφοντας φορτωμένες με τσάντες, με ρούχα και παπούτσια που δεν έβαλαν τελικά ποτέ και με μια πιστωτική κάρτα τόσο φορτωμένη που τις κυνηγά μέχρι σήμερα. Όχι όμως πια. Το τοπίο έχει αλλάξει και μάλλον επιστρέφουμε στο “lipstick effect”, γιατί είπαμε, εμείς οι γυναίκες πάντα έχουμε τον τρόπο να χαμογελάμε, και σίγουρα χαμογελάμε περισσότερο όταν φοράμε το αγαπημένο μας κραγιόν. Τα ίχνη της συγκεκριμένης τάσης, του “lipstick effect” δηλαδή, εντοπίζονται στο οικονομικό Κραχ του 1929. Από εκείνη τη χρονιά μέχρι και το 1933 ο μόνος τομέας ο οποίος άνθισε στις ΗΠΑ, ήταν εκείνος των καλλυντικών. Οι γυναίκες έφτιαχναν τη διάθεσή τους αγοράζοντας απλά ένα κόκκινο κραγιόν. Αυτό τις έκανε να χαμογελούν.
Αυτό τις έκανε να χαμογελάσουν ξανά, μετά και την 11η Σεπτεμβρίου όπου οι πωλήσεις κραγιόν διπλασιάστηκαν στην Αμερική. Είναι μια τάση η οποία κάθε φορά που «βρέχει», κάνει εμάς τις γυναίκες να σκεφτούμε τα πράγματα αλλιώς. Συνεχίζουμε ν’αγοράζουμε, αυτή τη φορά όμως κάτι μικρό και προσιτό, υποκατάστατο σε όλα τα ακριβά αντικείμενα όπως ρούχα και κοσμήματα στα οποία ενδίδαμε χωρίς δεύτερη σκέψη στο παρελθόν.
Το “lipstick effect” δεν είναι κακό. Απλά μας επαναφέρει στην τάξη και σίγουρα μας φτιάχνει τη διάθεση. Επαναπροσδιορίζουμε τα πράγματα, χαιρόμαστε με τα πιο απλά που μας προσφέρονται και στο μεταξύ χαρίζουμε -και βοηθάμε- όλα αυτά τα αντικείμενα που στέκουν και μας κοιτάζουν στη ντουλάπα –ακόμα με τα ταμπελάκια τους!
